Kao da je bilo danas: Haustor zaplesao “Bolero”
Na današnji dan 1985. objavljen je treći album zagrebačke rock grupe Haustor pod nazivom “Bolero“.
Nakon albuma ‘Treći svijet’ koji je totalno ostao na margini popularnosti i bio ignoriran od publike, nezadovoljni Srđan Sacher odlazi iz banda prepuštajući ga Rundeku koji je na vrijeme uočio da se mora nešto bitno promijeniti kako bi band zadržao na okupu.
Haustor su te 1985. godine uz Darka Rundeka činili gitarista Zoran Zajec i saksofonista Damir Prica, dok su na albumu još svirali: Srđan Gulić (bubanj), Rastko Milošev (gitara), Neven Frangeš (klavijature), Jurij Novoselić (sintisajzer, saksofon), Nikola Santro (trombon) i Igor Pavlica (truba)
Premda Haustor nikada nije bio band sa stalnom postavom, niti su održavali turneje poput ostalih sastava tog vremena, imao je prepoznatljivu nit koja ga je odvajala od svih izvođača koji su stasali u doba novovalne eksplozije. To su bile prije svega pjesme koje su se razlikovale od ostalih upravo zbog neobičnih priča i dramatizacije, te stilu koja je vukla prema muzici zemalja trećeg svijeta s povremenim lokalnim folklornim motivima.
“Bolero” je prikazao, prije svega, Rundeka kao čvrstu autorsku ličnost koja ne mijenja svoje stavove i vrlo dobro umije koristiti vlastiti talent. Niz sjajnih pjesama u kojima je prepleo elektroniku i ritam mašinu s latino muzičkim stilom (pjesma ‘Bolero‘), napisao jedan od prvih rap komada u Jugoslaviji (Take money and run s gostom Rade Šerbedžijom), poletno naglasio britkost jednostavnog rock izraza (Ja želim), poigrao se kaubojskim životom i špageti westernima (Šejn), usput ponovio gradivo s prethodnika kroz ratne barikade (Sejmeni), te napisao prvu baladu vrlo mračnog ambijenta (Šal od svile).
No, najveći potez na koji su mnogi sumnjičavo gledali je bio glavni singl s albuma ‘Ena’. Bio je to potpuni pogodak koji je Haustoru ponovno donio status tržišnog uspjeha, upravo ono što je manjkalo albumu ‘Treći svijet’. Hit ih je vratio u sam fokus jugoslavenske scene, te se nametnuo vještom kombinacijom bijelog reaggea i rocka uz lako pamtljiv tekst i savršen komercijalan refren.
Najmanje je za odbacivanje činjenica da su album producirala dva maga – Mitar Subotić – Rex Ilusivii i Dragan Čačinović – Čač.
Album je 1998. godine pozicioniran na 39. mestu na listi 100 najboljih albuma jugoslovenske pop i rok muzike. 2015. godine, omot albuma je bio pozicioniran na 45. mestu na listi najboljih omota jugoslovenskog roka.
U jednom intervjuu je Rundek izjavio sledeće o listi B92 100 najboljih domaćih pesama:
Drago mi je da je Šejn tako visoko plasiran na toj listi i ne žalim se što nije prvi. Među ovih 100 odabranih pesama ima dosta odličnih i ne mogu da izdvojim samo jednu.
Pored toga, na B92 listi se pronašla i pesma “Ena“.
Magazin Rock Express je 2000. godine rangirao pesmu “Šejn” na 26. mesto od 100 najboljih jugoslovenskih rok pesama.
Avgusta 2023. godine je ponovo izdat u formatu gramofonske ploče. Album digitalno remasterizovan u Zagrebu.
