Datumar: Ekatarina Velika otkrila da “Neko nas posmatra”
Na današnji dan srpske hiperinflantorne 1993. objavljen je poslednji studijski album beogradske rock grupe EKV pod nazivom “Neko nas posmatra”.
Sniman je u studijima RTV Beograd, u produkciji vokalnog soliste i gitariste Milana Mladenovića. Tadašnju postavu grupe, uz njega, činili su Margita Stefanović (klavijature), Marko Milivojević (bubnjevi) i Dragiša Uskoković (bas). Na snimanju su im se pridružili Srđan Žika Todorović (udaraljke daire) i Tanja Jovićević (prateći vokali).
Prvi put su, na ovom albumu, EKV snimili obradu tuđe pesme, a odabrali su kultnu temu ‘Istina mašina‘ s prvog albuma grupe Time. Takođe, za razliku od prethodnog izdanja “Dum Dum”, na ovom albumu Milan Mladenović više nije jedini autor. U dvije pesme koautorka je Margita (‘Neko nas posmatra‘, ‘Bežimo u mrak‘), a u jednoj Marko Milivojević i Dragiša Uskoković (‘Hej mama‘).
Posle kraće sumorne faze, novi album je doneo komunikativnije pesme, kao rezultat želje grupe da se u ovom trenutku izrazi na, gotovo, dokumentaristički način. Stilski i produkcijski je, takođe, jednostavniji, što izražava naslov pesme ‘Just Let Me Play Some Modern R’n’R Music‘.
Sa albuma su se izdvojile naslovna pesma te ‘Ponos‘, ‘Jadransko more‘ i ‘Zajedno‘, pesma s jednim od upečatljivijih tekstova koji su opisivali raspoloženje velikog dela beogradskih rock izvođača (ali i slično orjentisane publike) u vreme rata u regionu.
Povodom objavljivanja albuma Milana su pitali može li rokenrol nešto da promeni u zemlji i on im je odgovorio:
Rokenrol ne može ništa konkretno da promeni zato što je u medijima zatrpan sa drugim oblicima pseudokulture. Izgubio je ono malo mesta koliko je imao ranije ali postoji određeni krug ljudi koji je ostao normalan.
U septembru iste godine, EKV je, zajedno sa grupama Vještice, Partibrejkers, Električni Orgazam i Rimtutituki, nastupala u Berlinu i Pragu, na koncertima “Rock Against The War”, s podnaslovom “Tko to tamo peva?”, a koje je organizovao bubnjar grupe Vještice, Boris Lainer, uz pomoć Petra Janjatovića i Rudigera Rossiga.
Milan (novembar, 1993):
Mi smo ove godine svirali prvo u Beču na konferenciji za ljudska prava, to je bilo početkom juna, pa smo svirali na jednom festivalu u Budimpešti, na ostrvu Obuda, a posle toga smo početkom septembra sa Električnim orgazmom, Partibrejkersima iz Beograda, Vješticama iz Zagreba i grupom Gallows Pole, to su bivši članovi benda Vatreni poljubac iz Sarajeva, imali dva koncerta: jedan u Pragu, drugi u Berlinu. To je bilo pod naslovom „Rock Against War“. Odlično su nas primili, imali smo jako veliki publicitet i nama je bilo super i ti koncerti su se završavali tako da svi na bini zajedno pevamo „Mir, brate, mir“. Tu je uglavnom bila naša publika koja tamo živi. Bilo je dirljivo susresti sve te ljude.
